Als ieder jaar zijn binnenkort de Nationale voorleesdagen. Een wederkerend festijn voor, met name jonge, kinderen.
Reeds op tweejarige leeftijd wordt het kind in aanraking gebracht met het fenomeen Bekende Nederlanders. Zij lezen eenmalig voor bij peuterspeelzalen, op scholen en in bibliotheken. Ieder jaar vraag ik me af wat de toegevoegde waarde is voor de peuters/kleuters, Misschien is het voor de ouders, de juffen, de peuterleidsters?

Op bovenstaande foto is te zien, hoe lastig het is voor te lezen uit een prentenboek aan kinderen die in een kring zitten. Wie ziet de plaatjes wel en niet? Wanneer de Prinses, in dit geval, voorleest kijkt ze in het boek en mist het directe contact met de luisteraars. De kring is gezellig maar heel onpraktisch bij zo’n grote groep. Dus: zet de kinderen tegenover de voorlezer. Gebruik een vertelkastje, zou ik zeggen. Dat vereist wat meer voorbereiding, maar alle kinderen horen de tekst en zien de platen.
Daarna is het werk aan de leerkrachten, bibliothecarissen en peuterleidsters.
Behalve zelf voorlezen, is het aan hen de ouders te stimuleren om dat ook te doen. En ik heb grote bewondering voor de manier waarop ze dat, steeds weer enthousiast doen.
(Wordt vervolgd.)