Je moet verhalen vertellen om te overleven. (Umberto Eco)
Oplettende lezers kennen mijn twijfel over het vertellen van verhalen op een digitaal medium. Hoe ik toch overstag ging en uit de ‘comfort zone’ stapte . Zo in het licht van een lege theaterzaal. Allereerst bleek het een feest om weer het gevoel te hebben aan het werk te zijn.
Nu we al drie weken ‘thuiszitten’ wordt het leven anders.De eerste explosie van aanbiedingen voor ‘online’ voorstellingen neemt wat af. De grappen over Corona komen minder frequent langs. De ogen zijn vierkant van de beeldbijeenkomsten. Ik volg minder collega’s. Ben verbaasd over de
Vertellen ‘online’ Op de digitale snelweg verschijnen aan alle kanten reclameborden. Luister naar mij. Kijk naar mij. Ik vertel digitaal. Ik heb mijn verhaal opgenomen voor jou. Luister er gratis naar. En :’Ik zing voor jou iedere dag een lied’ houd er de moed maar in. En er is een explosie van creativiteit in het
De leerlingen van groep 4 hadden inspiratiekaarten voor verhalen ingestuurd naar aanleiding van de actie van de Stichting Schoolverteller bij het boekenweek onderwerp ‘reis mee’ Als beloning kregen ze een workshop verhalen vertellen om te ervaren hoe leuk het is zelf te vertellen. Na een korte introductie gingen we direct aan de slag. Ik
Ik gloei nog na van gisteren, van de heerlijke workshop schrijven; blogs en wervende teksten. Wij, vertellers en bestuur van de stichting Verhalenfontein, hadden het nodig, dachten we. We zouden het nuttige, nieuwe dingen leren, met het aangename, elkaar weer zien, verenigen. Dus er werd een cursus georganiseerd. Wat een heerlijke dag. We werkten hard,