De afspraak was gemaakt , een theaterzaaltje gehuurd. De twee verhalen, verhaaltjes, waren aan alle kanten doorgewerkt. Ik had voor de kledingkast gestaan met het kledingadvies in de hand. Geen zwart, wit, of donkerblauw. Geen strepen of grote patronen. En make-up ? “Hoezo make-up, dat gaan we mooi niet doen. Dat past zo helemaal niet bij me”. Vooruit, poeder tegen een te glimmend gezicht.

Op zaterdag 8 augustus de tas gepakt, met drie paar schoenen en een aantal kledingstukken die wel geschikt waren.
De ochtend was nog een beetje koel toen ik met mijn hele handel aan kwam bij Het theatertje. (www.theaterpand.nl)
Vriendelijk ontvangen, met koffie thee en ander fris. “Ik zal U de kleedkamer even wijzen”

Cameravrouw(www.marijnfilmt.nl), met stagiair, en man van de belichting waren al meer dan een uur bezig. De ruimte was donker. De lampen zorgden voor warmte, de airco maakte te veel lawaai en was dus uit. Het werd al snel warmer en warmer.
Experimenteren met de kleding en belichting en waar te staan. Op de stip ! Een ketting om? Uit onbekende delen van het pand werd alles tevoorschijn getoverd dat nog nodig kon zijn. Badhanddoekjes om het gezicht te wissen. Inmiddels liep het zweet me tappelings van het gelaat. Gelukkig geen make-up, en geen poeder.
Vertellen voor een camera is een hele kunst. De coaching was voortreffelijk. Ik ging zowaar met plezier in de camera kijken. En tussendoor maar wissen
Na uren toch heel enthousiast werken, zat het erop. We konden van de hitte binnen naar de hitte buiten
Werken op de warmste zaterdag ooit gemeten.