Vertellen ‘online’

Op de digitale snelweg verschijnen aan alle kanten reclameborden. Luister naar mij. Kijk naar mij. Ik vertel digitaal. Ik heb mijn verhaal opgenomen voor jou. Luister er gratis naar. En :’Ik zing voor jou iedere dag een lied’ houd er de moed maar in.
En er is een explosie van creativiteit in het onderwijs. Opeens maken we (gelukkig… ook hier ‘heb ieder nadeel ze voordeel’ ) leuke opdrachten voor ieder kind.
De internetwinkel slaat zijn sympathieke slag. E-boeken voor 1 cent. (Die ene cent is ervoor, dat men je je leven lang achtervolgt met reclame als je niet uitkijkt.)
De wereld als sociale mierenhoop.
Waarom doe ik niet mee. Waarom zit ik min of meer ‘nietsig’ in een stoel.

Ik moet zo verschrikkelijk veel nadenken.
Omdat ik mezelf misschien even moet resetten.
Ja ik ben verhalenverteller.
Ja, ik heb geen publiek.
Ja, ik mis dat heel erg.
Ja ik wil iets doen.
Een podcast maken dan maar? Of een vlog?
Nee……..Ik neem nog even rust en afstand.
En waarom dan?
Omdat in mijn overtuiging de kracht van vertellen bestaat in direct contact van verteller en toehoorder. Ergens tussen luisteraar en verteller is er het spannende punt van de ontmoeting. Daar waar we elkaar ‘raken’. Waar mijn verhaal jou raakt. Waar jouw reactie mij raakt. Waardoor mijn verhaal net, in nuance, iets anders kan worden. Waar het verhaal deze keer hetzelfde is en toch net iets anders dan alle vorige keren

Ik moet maar eens uitzoeken of dat toch kan werken in de wereld zonder werkelijk contact. Want dat is de digitale wereld toch in mijn beleving.
Wat een uitdaging!

Toch iets gaan opnemen dat niet optimaal is, zodat het publiek kan luisteren en ik in de markt blijf ?

Een manier verzinnen waardoor ik mijn verhaal wel moet opnemen omdat ik er van die leuke opdrachtjes mee kan verzinnen?

Ik denk nog even door.